Hanggang Kailan?

Kita iintindihin at mamahalin? Hanggang mapagod na lang ba ang puso ko?

Ang nakaraan...

Noong Sabado ng gabi, ang isang maliit na pagtatalo ay nahantong sa sapakan. Hindi ko inaasahan na aabot na kami sa ganitong sitwasyon, ang magkasakitan ng pisikal. Masakit sa akin, ang masapak ng mahal ko ang gawin nya sa akin ang ganoong bagay, dahil ako hindi ko kayang saktan mapa-pisikal o emosyonal ang taong mahalaga sa akin. [Let alone physical pain... Yong emosyonal na lang diba? Yong mga salita na lang na nabitiwan.]

Galit na galit ang pakiramdam nya sa akin ng gabing iyon, na kala mo'y napakalaki ng nagawa kong kasalanan. Masama bang magselos? Pero ang aming maliit na pagtatalo ay hindi dahil sa selos na iyon kung di dahil sa isang salita o bagay na nasabi nya at pilit ko syang gustong ipaliwanag sa akin, nang bigla na lang syang naghumiyaw na kala mo eh hinila ang T... Tenga ho lol. *nanahimik ako sa aking asar, ang kending kinakain ko... kinain at pilit kong inilagay sa aking bibig at itinapon ang balat sa kalye...] Alam kong ayaw nya yan, at isa yan sa mga pangaasar ko sa kanya.

Ng bigla syang magpasyang uuwi na daw sya at maiwan akong magisa. Ipinilit ko ang gusto kong makapiling sya at hindi sya pauwiin. Sa kagustuhan kong iyon at pagpipigil sa kanya. Sapak ang inabot ko. [Isang suntok sa ulo, at isang suntok sa may kilay.] Hindi pa din papigil ang lola ko, at patuloy pa din ako sa pagkalma sa kanya at pagpigil. Nang maabutan na naman ako ng [Isa sa dibdib at isa sa braso.] Masakit ang gawan ka ng ganito. Dahil sa tanda kong ito, sa mga dati kong napagdaanan ni isa walang nakasakit at wala akong nasaktan.

Wala akong magawa kungdi tangapin ang mga pananakit na iyon at iiyak sya pagkatapos. [Bakit ko pinababayaan ang sarili ko sa ganitong relasyon, ano ba talagang gusto ko?] Sabihin ko mang okay na ako at wala ng sakit eh ako'y isang sinungaling! Dahil masakit sya... Masakit ang mga salita at sabayan pa ng pisikal. Wala man akong pasa o galos sa katawan ko, pero sa loob ko meron. Tanga ba ako? Bakit ko ito pinababayan na mangyari sa akin? Pagmamahal pa ba ito? Hindi ko alam...

Siguro nga martir ako at tanga, dahil andito pa din ako pagkatapos ng mga pangaalispustang iyan. Iintayin ko na lang sigurong mapagod at magsawa ako at mawalan ng pakiramdam, hanggang masabi ko ang mga katagang ayaw ko na talaga... Sa Iyo!

Galit ako, dahil hindi man lang nya ako bigyan ng kahihiyan, sa kasama ko dito sa bahay at sa mga kapitbahay namin. Hindi naman ako nakatira sa deaf and mute community eh. Para hindi marinig ang mga sigaw nya noong sandaling iyon, na kala mo eh sya ang inaagrabyado. Ayaw ko ng eskandalo sa totoo lang. Pero tila ata ang jowa ko eh isang botangera! Wala na akong pakialam kung may hiya man sya sa akin o wala. Sa kasama ko na lang at mga kapitbahay namin, hindi naman mala mansyon ang bahay namin dito at ektarya-ektarya ang pagitan ng bawat bahay eh. Kaya ano mang ingay rinig na rinig. At hindi naman sya dapit-hapon nangyari halos madaling araw na din naman.

(Medyo nakaganti ako noong Linggo ng umaga. Sinabunutan ko at tinampal ko. Pabiro pero nilakasan ko. Paano ba naman, umaabuso na sya no, sinakal pa nya ako mga 5 minutes right after ko magising.) Diba nga ang kasabihan, magbiro ka na sa lasing wag lang sa bagong gising! But that will never be enough, kahit pa gumanti at nakaganti ako... It'll never be enough, ang sakit na aking nadarama ay hindi magbabago... Magpakailanman.