"Me and My heine"

I wanted to cry it out, but I can't. I wanted to let it all out... What really is inside me. I just don't know the right words to day it. I am confused! I don't know what I really want. Actually I maybe know but just pretending. Preneding not to care... Pretending to be so busy with all that non-sense stuff. I just have alot of excuses, like I need to go to the hair salon, to my dermatologist, study and see how pretensious I am... I have alot of excuses not to have a drama in my life.

We had a fight again last weekend. It is really shallow... Really! She left my place without a word from her mouth. [Inamo ko, pero ayaw nya... Ayaw ko nang ipilit ang gusto ko. *Kung ganyan ka bahala ka... Umalis ka ng magkaaway tayo* At kung iisipin hindi kami magkikita kinabukasan o sa makalawa o sa ikatlong araw na darating, dahil sa weekend lang kami nagsasama. Weekend na lang tayo nagkikita at nagsasama ganito pa? *Sabay buntong hininga* ]

I just take my time... I did not bother to call Whole of Monday I called her. *How come

Hinayaan kong lumipas ang maghapon ng Lunes at saka ako tumawag. *Bakit may ibang tao nakakayang magtiis?*

I was on the call waiting. She picked it up and all said only one thing (Can I call you back? Am talking to my friend!) Nak ng sampung tipaklong! Pinaboran ang kaibigan, samantalang may alitan tayo at hindi tayo nagusap ng halos 24 oras! BAKETTTTT? BAKETTT ganito? Nagdemanda ako, nagtatalak ako... Hindi naman over na talak... Inilabas ko lang nararamdaman ko na bakit inuuna mo pa ang kaibigan mo kaysa sa akin. May alitan tayo diba? Diba jowa comes first? Pero ako pa din ang mali. Ako pa din ang may sala. Sa mata nya wala na akong ginawang tama sa totoo lang.

Ewan ko, magulo ang sitwasyon namin. Mahirap espelengin! Sa twina na lang ang mali nya at imbes ako ang mairita at magalit na babaligtad! As in hindi ko alam kung bakit ganon. Natatabunan ang ginawa nya at nahahanapan ako lagi ng butas. Sa pakiramdam nya sya ang laging nagbibigay sa akin. Pero ang katunayan ako ang nagbibigay sa kanya. Ilang beses ko na syang binigyan ng pagkakataon. Sa isip nya sya ang nagbibigay sa akin lagi. Iba ang rasyonal nya. Ang huling mga katagang nabigkas nya eh - You never treated me good! Leche ka! Never treated you good? Paano ba kita tinatrato? Dahil ba sa madakdak ako? Yan ba ang dahilan kaya nya nasambit na "you never treated me good!"... (Ano ang gusto

Na mi-miss ko sya sobra. Hindi naman ganon kadali mawala ang nararamdaman para sa isang tao na mahal at minahal mo. May pinagsamahan naman kami, at kahit papaano may maganda kaming pinagsamahan kahit halos magsaksakan kami ng ispek sa twina he he he. Masasabi ko lang dito eh naging totoo ako sa sarili ko at sa nararamdaman ko. Minahal ko sya ng tunay at walang pagkukunwari. Hindi ko alam, siguro sa kanya isang iglap lang kalimutan ang lahat ng ito.
Sa akin lang kung talagang hiwalayan na ito ng tunay. Sana naman nakapagusap at nagkapaghiwalay kami ng maayos...